એક-પાત્રી રામાયણ

You are currently viewing એક-પાત્રી રામાયણ

તું જો સામે પાર જાય, હું જાતે તરીને આવું,
રામ તો હું છું નહિ, હનુમાન ક્યાંથી લાવું?..તું જો..

શ્વાસ લેતી રહેજે, તારી સુગંધ પારખી લઈશ,
તારા સગડ આપવાં, જટાયું ક્યાંથી લાવું?..તું જો..

પથરા ભેગા તો કરી લઉં, જાતે આખા ગામના,
પણ એને તરાવા પાણીમાં, નળ-નીલ ક્યાંથી લાવું?..તું જો..

હુંકાર કરું હું જાતેજ, ત્રણેય લોક ગજાવું,
દૂત કરીને મોકલવા, અંગદ ક્યાંથી લાવું?..તું જો..

વિશ્વાસ રાખું હું ઇન્દ્રિયો પર, જ્યાં પણ શંકા જાયે,
એ પાર નો ભેદ ઉકેલવા, વિભીષણ ક્યાંથી લાવું?..તું જો..

કામઠા લીધા બે હાથે, મોઢેથી પણછ ચડાવું,
હું તો અનુજ જાતે જ, લક્ષ્મણ ક્યાંથી લાવું?..તું જો..

એતો રહ્યાં અવતારી, એને હજાર અનુયાયી,
હું નાનકડો “કાચબો”, હું સેના ક્યાંથી લાવું?..તું જો..

– ૩૦/૧૨/૨૦૨૦

આ કવિતાને મિત્રો સાથે શેર કરો

Leave a Reply