ફરતી હતી મોજથી અલમસ્ત દરીયામાં,
ખુટતા નહોતા રંગો ત્યારે એના ખડીયામાં.
મોજાં સાથે ઉડતી ને તરંગો ભેગી દોડતી,
ખોટ નહોતી ત્યારે ખીલખીલાટ ની દરિયામાં.
રમતી હતી સંતાકૂકડી એ દિવસ એ અભાગી,
લહેર આવી જોરથી જે દિવસ દરિયામાં.
એમાંથી જ એકે એને જોરથી ફેંકેલી,
રમાડતા જે મોજાં એને મોજથી દરિયામાં.
કિનારે પરવાળા જોવાની લ્હાયમાં,
ફેંકાઈ ગઈ કાદવના એ દિવસ દરિયામાં.
ખારો ખરો, પણ કેટલો પ્રેમાળ હતો,
નાના મોટા સૌને માટે, એક સરખો વિશાળ હતો.
ધ્યાન રાખતો’તો એ, એ નાનકડા જીવનોય,
હૂંફ અને દરકારની અછત નહોતી દરિયામાં.
બિચારી એ દિવસે કેટલું તરફડેલી,
પોતાની લાચારી પર બહું જોરથી રડેલી.
કરતીતી કાલાવાલા મોજાને ‘કાચબા’,
લઈ જાવ પાછી એક દિવસ દરિયામાં.