વધેલું કોઈ ને આપો, એ દાન કહેવાય નહીં,
માંગો ને કોઈ આપેતો, એ માન કહેવાય નહીં.
દરિયો એ જ બને જે, અંદર રોકી શકે,
જીભ સુધી પહોંચાડે, એ કાન કહેવાય નહીં.
શબ્દોનું પોતાનું પણ, સામર્થ્ય હોઈ શકે, પણ-
માથું જે નાં ધૂણવે, એ ગાન કહેવાય નહીં.
રંગોનું તો શું છે, જે મળ્યા એ મળ્યા,
સૂર્ય જોઈને સંતાઈ, એ પાન કહેવાય નહીં.
ટાઢ તાપ સહે તોય, હસતાં હસતાં ઝૂલે,
જમીનમાં જે સંઘરે, એ ધાન કહેવાય નહીં.
ધરમને ખાતર લડવું, પણ તોયે “કાચબો” થઈને,
મગરની સામું ઉતરો, એ સાન* કહેવાય નહીં.
– ૦૪/૦૨/૨૦૨૨
(*બુદ્ધિ, અક્કલ, સમજણ)
અદભુત,
જ્ઞાન થી ભરપુર રચના.નાની રચનામાં દરિયા જેટલું
સમજવાનું હોય છે.