હું એને ગમું
હું એવું તો શું કરૂં કે એને ગમી જાઉં... એ કામમાં કોઈ'દિ અટવાઈ જાય, રોટલી થોડી દાઝી જાય, શાકમાં ભલે કારેલા હોય, તોય હું હસતા મોઢે જમું, હું એવો થાઉં, કે એને ગમું.....
હું એવું તો શું કરૂં કે એને ગમી જાઉં... એ કામમાં કોઈ'દિ અટવાઈ જાય, રોટલી થોડી દાઝી જાય, શાકમાં ભલે કારેલા હોય, તોય હું હસતા મોઢે જમું, હું એવો થાઉં, કે એને ગમું.....
બહુ ફરક પડી જાય છે પળવારમાં... માણસ આખો બદલાઈ જાય છે પળવારમાં.... એક જ ક્ષણ, એકજ ઘટના, એકજ ઉપલબ્ધી, ... અને માણસ તરત બદલાઈ જાય છે... સન્નાટા સન્નાટા માં ફરક છે, તોફાન પછીનો અને તોફાન પહેલાનો....
એક માણસ, બીજા માણસ પાસે આશા નહીં રાખે તો કોની પાસે રાખે? બીજા કોનો સહારો છે અહીંયા માણસને?.. માણસ છે, માણસ પાસે આશા રાખે, ખોટું શું છે?
વારંવારની રજૂઆતો છતાંય પોતાની સમસ્યાઓમાં કોઈ ફરક નહીં પડતા અકળાયેલા અને રિસાયેલા એક બાળકની ઈશ્વર ને ફરીયાદ... કેટલો નવરો છે! તને કોઈજ કામ નથી? મારા સિવાય ચોપડીમાં, બીજું કોઈજ નામ નથી?....
વાત બે લૂપ્ત થતી પ્રજાતિઓ ની - પાદરે રમતું બાળપણ અને પરબ બનાવતા સજ્જન. રમવા ગયા સિમાડે, આંગણાં દૂર રહી ગયા, “વે'લા પાછા ફરશું, માં” એટલું કહી ગયા. ખૂબ જોરથી દોડ્યા, પછી ધૂળમાં પડી ગયા, ચૂર થઈને લોટ્યા, જ્યારે શ્વાસ ચડી ગયા....
બાળકોની મસ્તી અને માતા-પિતા ની મગજમારી - કાયમની રસ્સા-કસ્સી. માતા-પિતા કાયમ ફરિયાદ કરતા રહે છે કે બાળકો બહુ મસ્તી કરે છે, કહ્યલું માનતા નથી, બઉ જિદ્દી છે.. વગેરે..વગેરે.... પણ એમને કોણ યાદ અપાવે કે 'છાશ ભી કભી દહીં થી'.... સાંજ પડી ને થયું "પ્રભાત", જંગલ માંહે શંખનાદ, ઢોલ-નગારાં, ભૂંગળ પિંગળ, ચારેબાજુ હર્ષનાદ.