કંઈક નવું કરવાના વિચાર સાથે ઉઠે છે,
એને પાર પાડવાને યોજનાઓ ગૂંથે છે,

રોજનો તારો ક્રમ તોડે છે,
કંઈક મનગમતું છોડે છે,
સંકલ્પ લીધો જોડે છે,
એને પામવાને દોડે છે,

પહેલા જ પગથિયે ગૂંચવાય છે,
ઠોકર લાગીને પડી જાય છે,
ઉઠીને ફરી દોડવા જાય છે,
પગમાં જ અટવાઈને રહી જાય છે.

સવાલ-જવાબનો દોર શરુ થાય છે,
પારો સાતમે આકાશ ચડી જાય છે,
પગથિયાની ખબર લેવાઈ જાય છે,
એમાં પેલો સંકલ્પ ખોવાઈ જાય છે.

માથે હાથ દઈને હવે બેસી જાય છે,
પગથિયાંને કોસતા સમય વહી જાય છે.

કશું જ સમજી શકતો નથી,
આંસુ રોકી શકતો નથી,
પૂરું કરી પણ શકતો નથી,
એને છોડી પણ શકતો નથી.

થાકી-હારીને બેસી જાય છે?
તને કશું સમજાય છે?
એ તો તારી પરીક્ષા હતી  “કાચબા”,
તું પહેલા જ કોઠે હારી જાય છે?

– ૨૫/૦૨/૨૦૨૧