જીવનનાં ઉતાર-ચઢાવ અને આંટી-ઘૂંટીઓને ચરિતાર્થ કરતી કવિતાઓ
શબ્દ હું ગોખી લઈશ, બસ અર્થ તું સમજાવજે,આતમા-પરમાતમા નો ફર્ક તું સમજાવજે. જ્યાં કહે જેવું કહે તું કર્મ હું કરતો રહીશ,સારથી થઈ સગપણોનો મર્મ તું સમજાવજે. તેં ચીંધેલા માર્ગ પર હું આંધળો ચાલ્યા કરીશ,ધરતી ઉપર ક્યાં મળે છે સ્વર્ગ તું સમજાવજે. માર્ગથી ભટકું હું ત્યારે ઓટલો તારો ચઢું,સીધે રસ્તે ક્યાં મળે ઉત્કર્ષ તું સમજાવજે. ધર્મને બંધન ગણું કે ઉન્નતિ નો માર્ગ છે,બાંધવું કે છોડવું છે ધર્મ તું સમજાવજે. દીવડો રાતે બળીને સૂર્યની જગ્યા ભરે,બેવમાંથી કોણ છે આદર્શ તું સમજાવજે. શબ્દના ઉપયોગમાં પણ શસ્ત્ર જેવો ઘાવ છે,આ મને કોનો થયો છે સ્પર્શ તું સમજાવજે. - ૨૭/૦૯/૨૦૨૨ [અમદાવાદથી પ્રકાશિત દૈનિક 'સનવિલા સમાચાર' ના ૧૭/૦૩/૨૦૨૪ ના અંકની 'રંગશ્રી' પૂર્તિની 'ગઝલ' કોલમમાં પ્રકાશિત]
સંસારમાં રહીને શંકરને પામવાનો, રસ્તો છે સાવ સહેલો, પડતાને ઝાલવાનો. કૈલાશનાં શિખરની યાત્રા ઘણી કઠિન છે, ચાલી નહીં શકો તો રસ્તો બતાવવાનો. જેની ફળી તપસ્યા મૃત્યુ જ અઘરી માંગી, એથી વિશેષ તું શું વરદાન માંગવાનો. સહેલું નથી થવાનું સમશાનમાં અઘોરી, ચિતા સળગતી રાખી, અગ્નિને ઠારવાનો. ગંગાના નીર આઘા, ધોવાય ક્યારે પાપો, સ્વીકારી, મ્હાંયલાને પળમાં પખાળવાનો. મંથનનું ઝેર ભોળાએ પી લીધું છે પૂરું, તારે તો બસ આ મનનાં અજગરને નાથવાનો. - ૦૧/૦૩/૨૦૨૪ [અમદાવાદથી પ્રકાશિત દૈનિક 'સનવિલા સમાચાર' ના ૧૦/૦૩/૨૦૨૪ ના અંકની 'રંગશ્રી' પૂર્તિની 'ગઝલ' કોલમમાં પ્રકાશિત]
નીકળી પડ્યાં છો આ મોટા ઉપાડે,ક્યાં સુધી ટકશો આ તપતાં ઉનાળે. બંને ક્ષણિક છે હો જુસ્સો કે ગુસ્સો,પાણીમાં પરપોટા આવે ઉકાળે. ખોટું નથી કાંઈ કરવામાં સાહસ,વંટોળ સીધાંને જડથી ઉખાડે. ક્યારે ખબર નહીં શિખર પર એ પહોંચે,પહેલાં પગથિયે જે સિક્કો ઉછાળે વાસંતી લહેરો પર ઉડે છે કાગળ,પંખીને તો એની પાંખો ઉડાડે. પથરાને જઈને જરા કોઈ કહેજો,ઠળિયાને અંદરનો અંકુર ઉગાડે. - અમિત ટેલર, ૨૫/૦૮/૨૦૨૨
વાંકાચૂકા રસ્તા ઉપર સીધો ક્યાંથી ચાલું વ્હાલા,મારા વ્હાલા આડા ઉભા, રસ્તો ક્યાંથી કાઢું વ્હાલા. જેઓ એને મારી સાથે લેવા કાલાવાલા કરતા,એણે પહેલું કામ કર્યુ કે ઠોકર મારી પાડું, વ્હાલા. રસ્તે કાંટા એણે નાંખ્યાં છે જોયું, વિશ્વાસ નથી, પણ-ભૂત ચડ્યું છે માથે એનું, કઈ રીતે ઉતારું વ્હાલાં? અર્જુનને તો છાવરવા તેં ધર્મીધર્મી તારી આપ્યાં,હું વ્હાલાંની વચ્ચે જઈને કોનો કોલર ઝાલું વ્હાલા? 'તારે સીધાં રહેવું હો તો રસ્તો સાફ કરી હું આપું',મનની શાંતિ ખાતર એવું આપ વચન તો ઠાલું વ્હાલા. શ્રદ્ધા એટલી દેજે જ્યારે તારી પાસે પહોંચું ત્યારે,કાંટા, ખાડા, આડા, રોડા, સૌ કોઈ લાગે વ્હાલું વ્હાલા. મેં તો એમને મારાં કહીને મારી સાથે લઈ લીધાં છે,હું ઈચ્છું કે મારી સાથે એમને પણ પહોંચાડું વ્હાલા. - અમિત ટેલર, ૧૨/૦૧/૨૦૨૪ [અમદાવાદથી પ્રકાશિત દૈનિક 'સનવિલા સમાચાર' નાં ૧૪/૦૧/૨૦૨૪ ના આંકની 'રંગશ્રી' પૂર્તિમાં 'ગઝલ' કોલમમાં પ્રકાશિત]
વાત જો એની કરું તો રાત પણ ઓછી પડે,વૃદ્ધિ કરવા માનમાં ઔકાત પણ ઓછી પડે. કેમની સરખામણી કરશો અમારી એમની?સૂર્ય સામે આગિયાની નાત પણ ઓછી પડે. કેટલાં ઉપકાર છે એનાં તમોને શું કહું,હું જો મારી ખર્ચી નાંખું જાત પણ ઓછી પડે. પ્રેમથી અરજી કરો તો એ ધરી દે સ્વર્ગ પણ,ને લડો તો ઇન્દ્રની તાકાત પણ ઓછી પડે. છોડીને સંશય નમે એને તો તરશે "કાચબા",પામવાને સાર સદીઓ સાત પણ ઓછી પડે. - ૧૩/૦૭/૨૦૨૨
