પ્રેમરસ ની કવિતાઓ
રમત રમતમાં ખેલ કરી જાય છે લોકો,લાગણીઓ સાથે રમી જાય છે લોકો. ઉમળકા સાથે રોજ આવીને ભેટે, ને-હાથમાંથી અચાનક સરી જાય છે લોકો. ભીડ ચીરીને કોઈ ઉતરી જાય મનમાં,નીકળીને ભીડમાં ભળી જાય છે લોકો. મીઠેરો સાદ દઈ દોડાવે અંધારે,ગોઠવીને છટકું પુરી જાય છે લોકો. વર્ષોના વાયદે કરાવે સહાયતા પણ-પહેલાં જ પોકારે ફરી જાય છે લોકો. આંખો ઢાંકીને જાણે…
લગભગ એવું કશું જ બાકી વધ્યું નથી જેની કામના હોય તારી પાસેથી. છતાં એક વાર તને મળવાની, જાણવાની અને સમજવાની “મહેચ્છા” છે....
તું પોતાને બિલકુલ પણ એકલો સમજતો નહીં, હું તારી સાથે જ છું, "મને તારો જ ગણ" અને જે કંઈ પણ તકલીફ હોય, એ મને નિઃસંકોચ કહે....
મારા પર તને ગુસ્સો છે જાણું છું, પણ મારો વિશ્વાસ કર, મને મારી વાત કહેવાનો "અવસર" તો આપ, તારી બધી જ ગેરસમજણ દૂર થઈ જશે...
આમ ક્યાં સુધી આશંકા અને અનુમાન પર ભવિષ્યને લટકતું રાખશું. એક વાર પ્રયોગ કરી જોઈએ તો ખબર પડે શું પરિણામ આવે છે. બોલ “શું કહે છે?” અખતરો કરી જોવો છે?...
એને મળવા જાઉં એ ઘણાંને ગમતું નથી, પણ શું કરું એનાં વગર પાલવે એમ નથી. એની “એક મુલાકાત" માટે ગમે તે કરી જાઉં, ભલેને પછી આછકલી હોય...