હૈયાને ગણગણવા ગમે એવાં ગીતો
વાદળ ગુમ છે, વીજ નથી, જાણે ભાદરવો લાવી છે, આ તે કેવી કોરે કોરી આઠમ આજે આવી છે! તળિયે બેઠાં યમુનાજીનાં જળ એવી અવઢવમાં છે, નાગણીઓએ હઠ પકડી છે રાગિણીઓ ગાવી છે. ગોપીઓએ ગલીએ ગલીએ મહીની મટકી બાંધી છે, તપતી શેરીએ ગોવાળોની પાની સળગાવી છે. મોર અધિરાં થઈને પૂછે મુરત ટહુકા કરવાનું, પીંછું લઈને હોંશે એણે કલગી એક સજાવી છે. નંદ નગરમાં ઉત્સવનો ઉમંગ અધુરો લાગે છે, હિંડોળાએ થોડું ભીંજાવાની આશ લગાવી છે. - ૦૬/૦૯/૨૦૨૩ [છેલ્લા એક-દોઢ મહિનાથી બિલકુલ વરસાદ જ નથી અને ખાસ કરીને જન્માષ્ટમીના દિવસે પણ વરસાદનાં કોઈ એંધાણ નથી; અને જન્માષ્ટમી સાવ કોરે કોરી જાય એવું તો કંઈ ચાલે? એટલે કાનુડાને કમસેકમ જન્માષ્ટમીનાં દિવસે તો વરસાદ પાડ, એવી મીઠી ફરિયાદ કરતી આ ગઝલ. હાથી ઘોડા પાલખી, જય કનૈયાલાલ કી 🙏🏻 નંદ ઘેર આનંદ ભયો, જય કનૈયાલાલ કી 🙏🏻]
સફળતા માથે ચડે,પછી કૌશલ્ય માથે પડે. કાબૂ ગુમાવે ઇન્દ્રિયો, ને-પતનની યોજના ઘડે. શિસ્ત તો જાણે નકામું,આગળ વધવામાં નડે. અભ્યાસ લાગે વેરી,ઓજારોને કોણ અડે! વિવેક જાય તળિયે,ને શુભચિંતકને લડે. ગુરુત્વાકર્ષણ અચળ છે,શિખરથી હેઠે પડે. પાણી વહી જાય "કાચબા",પછી રાતે પાણી રડે. ... સફળતા૦ - ૧૨/૦૪/૨૦૨૨ [સફળતા જો માણસનાં મગજ પર ચઢી જાય તો એને "હવા" ભરાઈ જાય છે કે હું જ કંઈક છું. પછી એ "હવા"માં ઉડવા પણ લાગી જાય છે, અને છેલ્લે એ જ "હવા" એનાં પતનનું કારણ પણ બને છે...]
આખરે એ જ થવાનું છે,જે એને ગમવાનું છે,પ્રયત્નો લાખ કરે, ફળશે-જેટલું જે ફળવાનું છે. આવે ના કોઈ તારી વ્હારે,તારું તારે કરવાનું છે.સીતાને એક તારે કાયમ-અગ્નિ, ભડ ભડ બળવાનું છે. જો એ ખેંચે તો ઉપર છે,નહીં તો નીચે પડવાનું છે.નાસીને ક્યાં છટકશે બોલ,એને અંતે મળવાનું છે. તું શું સમજે તારાં હાથે,તણખલું પણ હલવાનું છે?સ્વયં "કાચબા" છે ઘડવૈયો,બધું ખાલી કહેવાનું છે. ...આખરે૦ - ૦૬/૦૪/૨૦૨૨ [એવું કહેવાય તો છે કે કરેલું નિષ્ફળ જતું નથી પણ વાસ્તવમાં તો આપણે કેટલું બધું કર્મ કરીએ છીએ અને એમાંનું કેટલું બધું તો નિષ્ફળ પણ જાય છે અને ધાર્યુ પરિણામ આપતું નથી. પણ ખબર નહીં કેમ, ત્યારે આપણે એ શબ્દો બોલનારને સવાલ કરવાને બદલે એને આપણી "નિયતિ" સમજીને ચૂપચાપ સ્વીકારી લઈએ છીએ...]
ચૂપ હતાં તો બધાને ગમતાં,રમકડું સમજી અમોને રમતાં,ગરજ અમારી હતી જ્યાં સુધી,આગળ પાછળ અમારી ભમતાં. સૌને જેમ ફાવે એમ કરતાં,શાંતિ સુખ-ચેન અમારાં હરતાં,પૂછો એમને - કેમ પ્રતાડો,ન્હોર મારતા, બચકાં ભરતાં. વિનમ્ર હતાં તે બધાંને નમતાં,શાંતિ વ્હાલી હતી તે ખમતાં,ક્યાં સુધી કોઈ સહન કરે પણ,દરેકની "કાચબા" હોય ને ક્ષમતા. - ૨૮/૦૩/૨૦૨૨ [જ્યાં સુધી અમે ચૂપચાપ લોકોનાં ખેલ જોયાં કર્યા ત્યાં સુધી બધાને બહુ સારાં લાગ્યાં, પણ જ્યારથી અમારાં હક માટે અમે લડવા માંડ્યા ત્યારથી બધાનાં "અળખામણાં" થઈ ગયાં છીએ...]
નદીના પટમાં જો કોઈ મોટો પથ્થર આવી જાય તો એને વહેણની દિશા સહેજ બદલવી પડે છે. એનાંથી એનો પ્રવાસ થોડો લાંબો થઈ જાય, પણ હા, એ અટકતી નથી....