શબ્દ હું ગોખી લઈશ, બસ અર્થ તું સમજાવજે,
આતમા-પરમાતમા નો ફર્ક તું સમજાવજે.

જ્યાં કહે જેવું કહે તું કર્મ હું કરતો રહીશ,
સારથી થઈ સગપણોનો મર્મ તું સમજાવજે.

તેં ચીંધેલા માર્ગ પર હું આંધળો ચાલ્યા કરીશ,
ધરતી ઉપર ક્યાં મળે છે સ્વર્ગ તું સમજાવજે.

માર્ગથી ભટકું હું ત્યારે ઓટલો તારો ચઢું,
સીધે રસ્તે ક્યાં મળે ઉત્કર્ષ તું સમજાવજે.

ધર્મને બંધન ગણું કે ઉન્નતિ નો માર્ગ છે,
બાંધવું કે છોડવું છે ધર્મ તું સમજાવજે.

દીવડો રાતે બળીને સૂર્યની જગ્યા ભરે,
બેવમાંથી કોણ છે આદર્શ તું સમજાવજે.

શબ્દના ઉપયોગમાં પણ શસ્ત્ર જેવો ઘાવ છે,
આ મને કોનો થયો છે સ્પર્શ તું સમજાવજે.

– ૨૭/૦૯/૨૦૨૨

[અમદાવાદથી પ્રકાશિત દૈનિક ‘સનવિલા સમાચાર’ ના ૧૭/૦૩/૨૦૨૪ ના‌ અંકની ‘રંગશ્રી’ પૂર્તિની ‘ગઝલ’ કોલમમાં પ્રકાશિત]

વાત જો એની કરું તો રાત પણ ઓછી પડે,
વૃદ્ધિ કરવા માનમાં ઔકાત પણ ઓછી પડે.

કેમની સરખામણી કરશો અમારી એમની?
સૂર્ય સામે આગિયાની નાત પણ ઓછી પડે.

કેટલાં ઉપકાર છે એનાં તમોને શું કહું,
હું જો મારી ખર્ચી નાંખું જાત પણ ઓછી પડે.

પ્રેમથી અરજી કરો તો એ ધરી દે સ્વર્ગ પણ,
ને લડો તો ઇન્દ્રની તાકાત પણ ઓછી પડે.

છોડીને સંશય નમે એને તો તરશે “કાચબા”,
પામવાને સાર સદીઓ સાત પણ ઓછી પડે.

– ૧૩/૦૭/૨૦૨૨