આવજો તો કહી દીધું, પણ શું ખબર એ આવશે?
હા વચન તો લઈ લીધું, પણ શું ખબર એ આવશે?
જોઈ લીધો છે મેં એની આંખમાં શંશય જરા,
એમણે તો કહી દીધું, પણ શું ખબર એ આવશે?
આ ધ્રુજારી આજથી પહેલાં તો એમને થઈ નથી,
થાક ની છે કહી દીધું, પણ શું ખબર એ આવશે?
આવવાનાં હોય તો આ ભેટ શાને દઈ ગયાં?
મારું પણ કંઈ લઈ લીધું, પણ શું ખબર એ આવશે?
મ્હેલ ચણવા જાય છે એવું જ કીધું એમણે,
માપ મારુ લઈ લીધું, પણ શું ખબર એ આવશે?
ગીરવે કંઈ છે નથી ને કોઈ જામીન પણ નથી,
કોરું કાગળ લઈ લીધું, પણ શું ખબર એ આવશે?
મન નથી ને માનતું પણ, શું કરું હું “કાચબા”,
ઘૂંટ કડવું પી લીધું, પણ શું ખબર એ આવશે?
– ૨૨/૦૪/૨૦૨૨
[વચન તો બહુ ઉદાર હાથે આપે છે કે બહું જલ્દી “પાછો ફરીશ”, પણ તારું આ વર્તન જોઈને મને શંકા પડે છે કે વાત કંઈક અલગ જ છે, એટલે જ પૂછું છું, સાચે સાચું કહી દે, “પાછો ફરીશ?”]
વાહ ખૂબ સરસ
કવિ ની સવેન્ડનસિલતા ને પ્રસ્થાપિત કરતી આ અદભૂત કવિતા. કવિ વર્તન થકી જે જાણી લે છે જે બોલવાથી અલગ પડે છે. કવિ દિલ થી બોલતા હોય છે,દિલ થી વિચારતા હોય છે,દિલ થી ( લખતા )હોય છે
ખૂબ સરસ કવિતા છે અમિત ભાઇ
સરસ કવિતા.