ગઝલને ગુજરાતી ભાષામાં લહેર કરાવતી રચનાઓ
ઘસ્યા કરીને લોઢાનું કંચન કરાય નહીં,માખણ કરીને છાશનું મંથન કરાય નહીં. થોડા સમયમાં પથરો,પણ લીસ્સો થઈ શકે, પણ-ઘસ્યા કરીને લીમડાનું ચંદન કરાય નહીં. સ્મિત જેટલું સુંદર, નહીં હોય ઘરેણું કોઈ,ખાડો કરીને ચેહરા પર ખંજન કરાય નહીં. હાથ હવામાં મારો તો થોડી ઘણી ખસે, પણ-મુઠ્ઠી ભરી હવાનું કદી બંધન કરાય નહીં. સત્યને ખાતર લડવું, આમ તો ધરમ કહે છે,પણ…
રમત રમતમાં ખેલ કરી જાય છે લોકો,લાગણીઓ સાથે રમી જાય છે લોકો. ઉમળકા સાથે રોજ આવીને ભેટે, ને-હાથમાંથી અચાનક સરી જાય છે લોકો. ભીડ ચીરીને કોઈ ઉતરી જાય મનમાં,નીકળીને ભીડમાં ભળી જાય છે લોકો. મીઠેરો સાદ દઈ દોડાવે અંધારે,ગોઠવીને છટકું પુરી જાય છે લોકો. વર્ષોના વાયદે કરાવે સહાયતા પણ-પહેલાં જ પોકારે ફરી જાય છે લોકો. આંખો ઢાંકીને જાણે…
ભજન કરવા એક ભગવાન જોઈએ છે,કહ્યાગરો હોય એવો ગુણવાન જોઈએ છે. ક્ષણની જ મોહલત પર, સાદ પડે એટલે-સજ્જ થઈ આવે'એવો વેગવાન જોઈએ છે. પથ્થરો બહું મોટાં પડ્યા નસીબમાં,ઊંચકીને ફેંકે'એવો બળવાન જોઈએ છે. માંગવાની રોજ મને આદત પડી છે,સ્વભાવે ઉદાર અને ધનવાન જોઈએ છે. વેદોની ભાષા પણ અઘરી ઉકેલવી-આત્મસાત કરાવડાવે, વિદ્વાન જોઈએ છે. કુવિચારો નિરાશા ને આપે તિલાંજલિ,નવી દિશા…
વિચારોને જયારે તાળા લાગે,આંખોની સામે અંધારા લાગે. થીજવી દે પળમાં ચંચળતમ મનને,ભરડામાં લેતાં ફૂંફાડા લાગે. દીવા જડે નહીં મારગ પ્રકાશવા,ઘેરાતાં વાદળિયાં કાળા લાગે. આંખે ને હાથે બાંધીને પાટા,આમંત્રણ દેતા અખાડા લાગે. થંભી જાય પગલાં ભયભીત થઈને,દશે દિશાએ કુંડાળા લાગે. જંગલમાં બાંધીને ફરતે વરુઓ-મૂકી દીધા હોય ઉઘાડા લાગે. અકળાવે "કાચબા" વિચારશૂન્યતા,ખોપરીમાં પડ્યા હોય ખાડા લાગે. - ૨૯/૦૩/૨૦૨૨ [કોઈ વાર…
કે'તાં તો આવે એ કહી દેવાય,શબ્દોને પાછા પણ નહીં લેવાય. ગુંજે છે ચિરકાળ અનંતમાં,સ્વરો સ્વરપેટીથી જે રેલાય. શીતળ તો એવો કે હીમખંડ,ધારદાર કેવો આતમ ઘવાય. વિફરે તો ઊભા કરે ઘમાસાણ,ઠારે તો મેલાં મનનાં ધોવાય. ધારે તો છેદી શકાય સૂર્યને,ડુંગરને અડકી પાછા અવાય. કંપન કોઈ સ્પર્શી જાય હાર્દને,લીન થઈ નાદે તન-મન દોલાય. ઉર્જા બ્રહ્માંડની પંચાક્ષરે,ૐ જપો "કાચબા"નમો શિવાય. -…
યોગ્ય સમયની રાહ જોતા રહી ગયા,વારે વારે હાથ ધોતા રહી ગયા. નાની નાની કહીને કેટલી જવા દીધી, એ-તકને ગણતાં ગણતાં રોતા રહી ગયા. ચમકાવાને માટે ઘસ્યા કરી હથેળી,ભાગ્યને નામે ફક્ત લીસોટા રહી ગયા. પિત્તળ માની ઠોકર મારી સોનાને,ખિસ્સામાં બસ સિક્કા ખોટા રહી ગયા. ચુક્યો નહીં સમય પણ ડફણું મારતાં, ને-ઝીણી આંખ, નિઃસાસા મોટા રહી ગયા. મદદ જ્યાં થોડી…